Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ferrati N M

  • 1 ferrati

    ferrātus, a, um, adj. [ferrum], furnished, covered, or shod with iron.
    I.
    Adj.: postes, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 271 ed. Vahl.);

    imitated,

    Verg. A. 7, 622:

    orbes rotarum,

    Lucr. 6, 551; Verg. G. 3, 361:

    hasta,

    Liv. 1, 32, 12:

    sudes,

    Verg. A. 5, 208:

    capistra,

    id. G. 3, 399:

    calx,

    armed with a spur, id. A. 11, 714: servi, i. e. fettered (sc. catenis), Plaut. Bacch. 4, 6, 11; cf.

    the preced. art.: agmina,

    i. e. iron-clad, in armor, Hor. C. 4, 14, 30:

    aquae,

    ferruginous, chalybeate, Sen. Q. N. 3, 2:

    forma suum,

    iron, made of iron, Val. Fl. 6, 90.—
    II.
    Subst.: ferrāti, ōrum, m. (sc. milites):

    in fronte statuerat ferratos, in cornibus cohortes,

    harnessed soldiers, cuirassiers, Tac. A. 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > ferrati

  • 2 ferratus

    ferrātus, a, um garni de fer, couvert de fer, armé de fer.    - ferrati, ōrum, m. Tac.: soldats bardés de fer.
    * * *
    ferrātus, a, um garni de fer, couvert de fer, armé de fer.    - ferrati, ōrum, m. Tac.: soldats bardés de fer.
    * * *
        Ferratus, pen. prod. Adiectiuum: vt Ferrata hasta. Liu. Ferrees.
    \
        Agmina ferrata. Horat. Armez.
    \
        Ferrata calce cruentat cornipedem. Silius. Il picque tant le cheval de son talon esperonné, qu'il le rend tout sanglant.

    Dictionarium latinogallicum > ferratus

  • 3 ferratus

    ferrātus, a, um (ferrum), I) mit Eisen versehen, a) mit Eisen beschlagen, -befestigt, orbes, Räder, Verg.: hasta, Liv.: turris, Eutr. u. Vopisc.: arca, Iuven. – b) mit Eisen gefesselt, v. einem Sklaven, Plaut. Bacch. 781. – c) mit Eisen bedeckt, geharnischt, agmina, Hor.: gens, Treb. Poll.: catervae, Amm.: pectus, Claud.: armi (equorum), Claud. – subst., ferrātī, ōrum, m., Geharnischte, Tac. ann. 3, 45. – c) eisenhaltig, aquae, Sen. nat. qu. 3, 2, 1. – II) prägn., aus Eisen, eisern, obices portarum, Tac.: forma, Val. Flacc.: postes belli, Enn.: übtr., saecula (Ggstz. aëna argentea, aurea), Claud. de cons. Stil. 2, 448: vgl. Claud. rapt. Pros. 1, 53.

    lateinisch-deutsches > ferratus

  • 4 postis

    postis, is, m. (griech. παστάς), der Pfosten, Türpfosten, I) eig.: p. lapideus ianuae, Vell.: postem tenere, den Pfosten halten (von dem, der das Gebäude einweihte), Cic.: ambulationis postes tenere in dedicando, Cic. – II) Plur. postes meton., die Tür, Verg., Ov. u. Sen. poët.: viduarum postes et orborum limina deterere, Amm. – poet. übtr., belli ferrati postes, Hor. sat. 1, 4, 61: videtur cernere res animus sublatis postibus (Augen) ipsis, Lucr. 3, 369. – / Abl. postī, Ov. met. 5, 120.

    lateinisch-deutsches > postis

  • 5 vectis [1]

    1. vectis, is, m. (veho), der Hebel, I) im allg., zum Heben = der Hebebaum, zum Aufbrechen = die Brechstange, das Brecheisen, quae molitio? quae ferramenta? qui vectes? Cic.: biremes impellere vectibus, Caes.: saxa vectibus submovere, Caes.: vectes subicere, Cic.: vectibus infima saxa turris convellere, Caes.: signum vectibus labefactare, Cic.: cum validis vecte certabat (v. Pompejus), Sall. fr. – II) insbes.: 1) die Preßhaspel in der Kelter, Vitr. 6, 6, 3. – 2) die Handramme, der Stößel, vectes lignei, Vitr. 7, 1, 3: vectes lignei ferrati, Vitr. 8, 6, 14. – 3) = κλείς, ein großer Balken zum Verrammen des Tores oder der Tür, der Tor-, Türriegel, Verg. Aen. 7, 609. Cic. de div. 2, 62. – 4) die Tragstange, Claud. IV. cons. Hon. 571. – / Abl. gew. vecte; doch vectī bei Ter. eun. 774.

    lateinisch-deutsches > vectis [1]

  • 6 ferratus

    ferrātus, a, um (ferrum), I) mit Eisen versehen, a) mit Eisen beschlagen, -befestigt, orbes, Räder, Verg.: hasta, Liv.: turris, Eutr. u. Vopisc.: arca, Iuven. – b) mit Eisen gefesselt, v. einem Sklaven, Plaut. Bacch. 781. – c) mit Eisen bedeckt, geharnischt, agmina, Hor.: gens, Treb. Poll.: catervae, Amm.: pectus, Claud.: armi (equorum), Claud. – subst., ferrātī, ōrum, m., Geharnischte, Tac. ann. 3, 45. – c) eisenhaltig, aquae, Sen. nat. qu. 3, 2, 1. – II) prägn., aus Eisen, eisern, obices portarum, Tac.: forma, Val. Flacc.: postes belli, Enn.: übtr., saecula (Ggstz. aëna argentea, aurea), Claud. de cons. Stil. 2, 448: vgl. Claud. rapt. Pros. 1, 53.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ferratus

  • 7 postis

    postis, is, m. (griech. παστάς), der Pfosten, Türpfosten, I) eig.: p. lapideus ianuae, Vell.: postem tenere, den Pfosten halten (von dem, der das Gebäude einweihte), Cic.: ambulationis postes tenere in dedicando, Cic. – II) Plur. postes meton., die Tür, Verg., Ov. u. Sen. poët.: viduarum postes et orborum limina deterere, Amm. – poet. übtr., belli ferrati postes, Hor. sat. 1, 4, 61: videtur cernere res animus sublatis postibus (Augen) ipsis, Lucr. 3, 369. – Abl. postī, Ov. met. 5, 120.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > postis

  • 8 vectis

    1. vectis, is, m. (veho), der Hebel, I) im allg., zum Heben = der Hebebaum, zum Aufbrechen = die Brechstange, das Brecheisen, quae molitio? quae ferramenta? qui vectes? Cic.: biremes impellere vectibus, Caes.: saxa vectibus submovere, Caes.: vectes subicere, Cic.: vectibus infima saxa turris convellere, Caes.: signum vectibus labefactare, Cic.: cum validis vecte certabat (v. Pompejus), Sall. fr. – II) insbes.: 1) die Preßhaspel in der Kelter, Vitr. 6, 6, 3. – 2) die Handramme, der Stößel, vectes lignei, Vitr. 7, 1, 3: vectes lignei ferrati, Vitr. 8, 6, 14. – 3) = κλείς, ein großer Balken zum Verrammen des Tores oder der Tür, der Tor-, Türriegel, Verg. Aen. 7, 609. Cic. de div. 2, 62. – 4) die Tragstange, Claud. IV. cons. Hon. 571. – Abl. gew. vecte; doch vectī bei Ter. eun. 774.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vectis

  • 9 ferrātus

        ferrātus adj.    [ferrum], furnished with iron, iron-shod, ironed: Belli postes, V.: orbes, ironbound wheels, V.: hasta, L.: calx, armed with a spur, V.: agmina, i. e. in armor, H.— Plur m. as subst, harnessed soldiers, cuirassiers, Ta.
    * * *
    I
    ferrata, ferratum ADJ

    w/servi -- in irons

    II
    soldieers (pl.) in armor

    Latin-English dictionary > ferrātus

  • 10 ferratus

    ferrātus, a, um, adj. [ferrum], furnished, covered, or shod with iron.
    I.
    Adj.: postes, Enn. ap. Serv. Verg. A. 7, 622 (Ann. v. 271 ed. Vahl.);

    imitated,

    Verg. A. 7, 622:

    orbes rotarum,

    Lucr. 6, 551; Verg. G. 3, 361:

    hasta,

    Liv. 1, 32, 12:

    sudes,

    Verg. A. 5, 208:

    capistra,

    id. G. 3, 399:

    calx,

    armed with a spur, id. A. 11, 714: servi, i. e. fettered (sc. catenis), Plaut. Bacch. 4, 6, 11; cf.

    the preced. art.: agmina,

    i. e. iron-clad, in armor, Hor. C. 4, 14, 30:

    aquae,

    ferruginous, chalybeate, Sen. Q. N. 3, 2:

    forma suum,

    iron, made of iron, Val. Fl. 6, 90.—
    II.
    Subst.: ferrāti, ōrum, m. (sc. milites):

    in fronte statuerat ferratos, in cornibus cohortes,

    harnessed soldiers, cuirassiers, Tac. A. 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > ferratus

  • 11 obex

    ōbex, obĭcis (objĭcis), m. and f. (of either gender indifferently; very rare in nom. sing.; acc. not found, v. Neue, Formenl. 1, p. 489) [obicio, that which is cast or placed before; hence], a bolt, bar; a barrier, wall (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Lit.: obices pessuli, serae, Paul. ex Fest. p. 187 Müll.:

    fultosque emuniit obice postes,

    Verg. A. 8, 227; cf. Ov. M. 14, 780:

    ferrati portarum obices,

    Tac. H. 3, 30:

    obices portarum subversi,

    id. A. 13, 39; Sil. 4, 24:

    diffractis portarum obicibus,

    Amm. 24, 5: infirmā scamellorum obice fultae fores, App. ap. Prisc. p. 615 P.:

    saxi,

    Verg. G. 4, 422:

    ecce maris magnā claudit nos obice pontus,

    id. A. 10, 377: quā vi maria alta tumescant Obicibus ruptis, their barriers, i. e. their rocky shores, id. G. 2, 480; Gell. 17, 11 fin.
    II.
    Transf., a hinderance, impediment, obstacle:

    apud hanc obicem,

    Plaut. Pers. 2, 2, 21:

    per obices viarum,

    Liv. 9, 3, 1; 2, 58; 6, 33, 11: nullae obices, nulli contumeliarum gradus, obstacles to admission, Plin. Pan. 47, 5; Inscr. Orell. 708.

    Lewis & Short latin dictionary > obex

  • 12 resto

    rē-sto, stĭti, 1 ( perf. subj. restaverit, Prop. 2, 34, 53), v. n.
    I.
    To stop behind, keep back, stand still (very rare and only poet., whereas resisto is class.).
    A.
    Lit.: si resto, pergit, ut eam: si ire conor, prohibet betere, Pac. ap. Non. 77, 25. —
    B.
    Trop.: impetus haut longe mediis regionibus restat, Enn. ap. Fest. p. 285 Müll. (Ann. v. 475 Vahl.):

    nullo dominae teritur molimine amator Restat et immerita sustinet aure minas,

    stands firm, holds out, Prop. 2, 25 (3, 20), 18. —
    II.
    To withstand, resist, oppose (so less freq. than resisto, and not in Cic. or Cæs.).
    A.
    Of military resistance, to stand firm, hold out, not yield; constr. usually absol.; rarely with dat. or adversum: Illyrii restant sicis sibinisque fodantes, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 336 Müll. (Ann. v. 496 Vahl.): validam urbem multos dies restantem pugnando vicit, Sall. ap. Non. 526, 12 (id. H. 1, 75 Dietsch):

    quia summā vi restare (milites) nunciabantur,

    Liv. 4, 58 Drak.:

    solā virtute militum restantes caeduntur caeduntque,

    id. 6, 30; 32; 8, 39; 23, 45; 26, 3; 29, 2;

    34, 14: dum restat Hector,

    Prop. 3, 8, 31:

    nunc in restantes mucronem comminus urget,

    Sil. 10, 25.— Impers. pass.:

    ut quā minimā vi restatur, eā parte irrumpat,

    Liv. 34, 15. — With dat.:

    paucis plures vix restatis,

    Liv. 23, 45 fin.:

    restando adversis,

    Sil. 10, 125.—With adversum:

    paulum morae attulere ferrati restantibus laminis adversum pila et gladios,

    Tac. A. 3, 46.—
    B.
    Apart from milit. lang., in gen.:

    nunc ratio nulla est restandi, nulla facultas, etc.,

    Lucr. 1, 110:

    is mihi, dum resto, juvenili guttura pugno Rupit,

    Ov. M. 3, 626; 7, 411:

    in quā re nunc tam confidenter restas, stulta?

    oppose me, Ter. Heaut. 5, 3, 7; cf. Plaut. Most. 5, 2, 50. —Of things:

    aera claustris restantia vociferantur,

    Lucr. 2, 450:

    restantia claustra,

    Sil. 7, 130.—
    III.
    To be left, remain (syn. remaneo; the predominant signif. of the word;

    most freq. in the third person): hujus generis reliquias Restare video,

    Ter. Ad. 3, 3, 91:

    ego conviviis delector nec cum aequalibus solum qui pauci jam admodum restant, sed cum vestrā etiam aetate,

    Cic. Sen. 14, 46:

    ego vivendo vici mea fata, superstes Restarem ut genitor,

    Verg. A. 11, 161:

    de bonis quod restat reliquiarum,

    Plaut. Rud. 5, 1, 7; cf. id. Cist. 1, 3, 40:

    unam sibi spem reliquam in Etruscis restare,

    Liv. 10, 16; Cic. Scaur. Fragm. 45, p. 268 Orell.:

    quae (studia) sola ei in malis restiterunt,

    id. Sull. 26, 74:

    omnes composui. Felices! Nunc ego resto,

    Hor. S. 1, 9, 28; Pers. 3, 97:

    de viginti Restabam solus,

    Ov. M. 3, 687:

    jam labor exiguus Phoebo restabat,

    id. ib. 6, 486:

    duae restant noctes de mense secundo,

    id. F. 2, 857:

    si e nobis aliquid nisi umbra restat,

    id. Am. 3, 9, 60:

    jam duo restabant fata tum,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 35:

    qui e divisione tripartitā duas partes absolverit, huic necesse est restare tertiam,

    Cic. Off. 3, 2, 9:

    infinitae caedi,

    id. Cat. 3, 10: dona ferens pelago et flammis restantia Trojae, left, remaining from the sea, etc., Verg. A. 1, 679:

    unum etiam restat amico nostro ad omne dedecus, ut, etc.,

    id. Att. 8, 7:

    hoc unum restabat, ut,

    Ov. M. 2, 471; cf.:

    illud etiam restiterat, ut, etc.,

    Cic. Quint. 9, 33.— Impers.:

    restat, ut aut summa neglegentia tibi obstiterit, aut, etc.,

    Cic. Quint. 12, 41; so,

    restat, ut,

    id. N. D. 2, 16, 44; 17 init.; Hor. Ep. 1, 1, 27 al.—With inf. (mostly poet.):

    nec aliud restabat quam corrigere, etc.,

    Liv. 44, 4, 8:

    restabat aliud nihil, nisi oculos pascere,

    Ter. Phorm. 1, 2, 35; Ov. M. 1, 700; Stat. S. 4, 1, 40.—
    2.
    In partic., with reference to the future, to remain for, await one (rare and mostly poet.):

    quid restat, nisi porro ut fiam miser,

    Ter. Hec. 3, 1, 20:

    placet (vobis) socios sic tractari, quod restat, ut per haec tempora tractatos videtis?

    i. e. hereafter, for the future, Cic. Verr. 2, 3, 89, § 208:

    nudus humi jacet infans... ut aequom est, cui tantum in vitā restet transire malorum,

    Lucr. 5, 227; Hor. Ep. 1, 6, 27:

    hoc Latio restare canunt,

    Verg. A. 7, 270; Ov. F. 2, 749.

    Lewis & Short latin dictionary > resto

См. также в других словарях:

  • FERRATI — apud Tac. Ann. l. 3. c. 45. ubi de turbante Aeduos Sacroviro, in fronte statuerat ferratos; in cornibus cohortes etc. quinam dictis, discas supra ex c. 43. iidem viz. cum Crupellariis, sic enim ibi: adduntur e servitiis gladiaturae destinati,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OBICES ferrati portarum — apud Amm. Marcellin. l. 21. qui Graecis σεσιδηρωμένοι μοχλοὶ, iidem sunt cum claustris, quae foribus praeducta dicit Germanicus, in paraphrasi Arati, ubi de sidere Cassiopeae, Qualis ferratos obicit clavicula dentes, Succutit et foribus praeducti …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ITALIA — I. ITALIA apud vetustissimos Scriptores, Brutiorum proprie regio est, quam Phoenices dixêre Itariam, quasi Piceariam, propter picis copiam praestantiamque, ut Bochart, erudite demonstrat. Vide eum Parte prior. l. 2. c. 26. ut et quae dicta suo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Letohrad — Letohrad …   Deutsch Wikipedia

  • Rififi — Rififi …   Wikipedia

  • Du Rififi Chez Les Hommes — est un film français réalisé par Jules Dassin, sorti en 1955. Sommaire 1 Synopsis 2 Fiche technique 3 Distribution 4 …   Wikipédia en Français

  • Du rififi chez les hommes — est un film français réalisé par Jules Dassin, sorti en 1955. Sommaire 1 Synopsis 2 Fiche technique 3 Distribution 4 Autour du film …   Wikipédia en Français

  • FERRATUM — in Necrolog. Eccl. Reiensis, apud Sammarthanos A. C. 1316. vas forte in Eccl. Rom. in quo aqua benedicta defertur, Sellet in quibusdam Galliae provinciis dictum, q. Seillet. Une Selatum conicit legendum esse C. du Fresne. Proprie vero ferratum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Enrico Maria Salerno — (Milan, September 18 1926, Rome September 18 1994) was an Italian theatre film actor, also a film director. He was also the voice of Clint Eastwood in the Italian version of Sergio Leone s Dollars Trilogy films, and the voice of Christ in The… …   Wikipedia

  • Du rififi chez les hommes — Filmdaten Deutscher Titel: Rififi Originaltitel: Du rififi chez les hommes Produktionsland: Frankreich Erscheinungsjahr: 1955 Länge: 115 Minuten Originalsprache: Französisch …   Deutsch Wikipedia

  • Maria Komnene (Montferrat) — Maria Komnene (Μαρία Κομνηνή, * März 1152 in Konstantinopel; † August 1183) war die Tochter von Kaiser Manuel I. und Berta/Irene und bis zur Geburt ihres Bruders Alexios im Jahre 1171 Thronfolgerin von Byzanz. Sie wurde 1164 12 jährig mit dem… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»